Lo principi Oulipo (ouvroir de littérature potentielle) es un moviment d’escrivans e de matematicians que se definisson coma de « rats que construsisson eles-meteisses lo labirint que ne vòlon sortir ». Los sòcis d’Oulipo s’acampavan un còp cada mes per soscar a l’entorn de la nocion de « constrencha » e per produsir d’estructuras amb la tòca d’encoratjar la creacion.
Twoulipo Un grop d’ensenhaire decidiguèt de lo prepausar sus Twitter, amb una constrencha novèla cada setmana : primièr, lo grop pren coneissença de la constrencha puèi pren qualques jorns per prepausar una produccion. La classa se devesís en doas còlas e cada còla causís demest las produccions individualas la que : • li sembla mai capitada, • li sembla mai risolièra, • lo pertòca mai. Lo grop manda puèi sus Twitter cada « causida » puèi se fa un vòte per obténer la produccion mai capitada, la mai risolièra e la que pertòca mai demest totes las còlas (en general, per grops de 6-8 còlas). Vaquí un bilanç de las produccions d’aquela edicion : https://view.genial.ly/5c2641e50eeafa309dbfb70f/album-twoulipo-saison-3
Aqueste roman, escrit per Jacqueline Mirande, foguèt tradusit en occitan per Pèire Boissièra e Sèrgi Carles. Al sègle XII, dos murtres arriban prèp de l’abadiá d’Autafaja. Una enquèsta a l’edat mejana. Pendent lo temps « Silence on lit » de ma classa, enregistri de libres.
Foncionament novèl amb de còdis QR que podètz estampar e pegar en debuta de capítol : menan tot drech a cada enregistrament (clicatz per dobrir l’imatge).
Dins la continuitat dels enregistraments de libres que fau pendent lo temps « Silence, on lit », vaquí Dama Carcàs. Es un libròt escrit per Joan-Claudi Pertuzé que m’agrada plan amb los CE2. Vaquí l’enregistrament…
Dins la continuitat dels enregistraments de libres que fau pendent lo temps « Silence, on lit », vaquí Bòs de Benac. Es un libròt escrit per Joan-Claudi Pertuzé que m’agrada plan de trabalhar amb los CE2. Vaquí l’enregistrament…
Dins la continuitat dels enregistraments de libres que fau pendent lo temps « Silence, on lit », vaquí Pirena. Es un libròt escrit per Joan-Claudi Pertuzé que m’agrada plan amb los CE2. Vaquí l’enregistrament…
Vaquí un còdi QR que podètz estampar e pegar en segonda de cobèrta : mena tot drech a l’enregistrament.
En març de 2019, Florian Vernet nos faguèt l’onor de venir trabalhar amb nòstres escolans moissagueses pendent dos jorns (a l’escòla Lois-Gardes, al collègi François-Mitterrand de Moissac e tanben al licèu). A la fin, donèt una conferéncia sul tèma « Les apports de l’occitan au français ». Al temps que plan sovent, pensam que l’occitan « pana » de mots al francés, èra plan interessant de constatar que lo contrari se passa tanben.
Las sèt meravilhas del mond son las sèt creacions de l’arquitectura de l’Òme mai remirablas pendent l’Antiquitat. La tièra ne foguèt fixada pel poëta grec Antipater de Sidon, en 140 av. J.-C. : « Pausèri mos uèlhs sus la muralha de la vasta Babilònia subremontada d’una rota pels carris, sus l’estatua de Zeus a la broa de l’Alfèa, suls jardins suspenduts, sul Colòs del Solelh, sul trabalh enòrme de las nautas piramidas, sul vast tombèu de Mausole ; mas quand vegèri l’ostal d’Artemis que s’elevaba fins als nívols, aquelas autras meravilhas perdèron lor esclat e diguèri : « Levat l’Olimp, jamai lo Solelh vegèt tan bèla causa. » » (Antipater, dins Antologia palatina, IX, 58).
Les sept merveilles du monde sont les sept plus admirables créations de l’architecture de l’Homme durant l’Antiquité. La liste en fut fixée par le poète grec Antipater de Sidon, en 140 av. J.-C. : « J’ai posé les yeui sur le rempart de la vaste Babylone surmontée d’une route pour les chars, sur la statue de Zeus au bord de l’Alphée, sur les jardins suspendus, sur le Colosse du Soleil, sur l’énorme travail des hautes pyramides, sur le vaste tombeau de Mausole ; mais quand je vis la maison d’Artémis s’élevant jusqu’aux nuages, ces autres merveilles perdirent leur éclat, et je dis : « Hormis l’Olympe, jamais le Soleil ne vit si grande chose. » » (Antipater, dans Anthologie palatine, IX, 58).
Vaquí lo programa de construccion d’un borrilh de Koch (del nom del matematicians suedés Helge von Koch). Es en 1904 que descriguèt aquela forma geometrica qu’a la particularitat de cambiar pas d’estructura quitament se nos sarram o nos alunham. Direm pus tard qu’es una fractala, coma las formas que podètz veire dins la ficha.
