Fatefòls, un vilatge ont cadun es mai fat, mai caluc o mai fòl que son vesin, levat un estatjant que se crei mai degordit que los autres e qu’a d’idèas… originalas.
Vaquí la lectura de la novèla Los fatefòls (del recuèlh Valentina e lo Garramiau de Maria-Odila Dumeaux).
Aquel ser, per un còp, Lilon tornava de l’escòla tota sola. De costuma, èran un tropelet de dròlles e de dròllas sul camin. S’arrestèt jol pomièr del Costalon. Quilhada contra la camba de l’arbre, gaitava lo cèl entre las brancas. Ausiguèt lèu una pichon votz :
– Lilon, Lilon, demanda-me çò que voldràs e o te donarai, ieu.
Vaquí la lectura de la novèla Lilon pels d’aur (del recuèlh Valentina e lo Garramiau de Maria-Odila Dumeaux).
Albèrt es un repotegaire dels bèls. Sa femna, Catí, n’a mai qu’un sadol e decidís d’agir…
Vaquí la lectura de la novèla Lo nas del repotegaire (del recuèlh Valentina e lo Garramiau de Maria-Odila Dumeaux).
L’istòria d’una drolleta e de sa pintarda favorita : Anastàsia. Un jorn, un rainal li vira a l’entorn, li fa de compliments e capita de trapar l’Anastàsia. La drolleta li cor aprèp…
Vaquí la lectura de la novèla Anastàsia (del recuèlh Valentina e lo Garramiau de Maria-Odila Dumeaux).
Las aventuras d’una drolleta quand tòrnan las irondèlas a la prima.
Vaquí la lectura de la novèla Las irondèlas (del recuèlh Valentina e lo Garramiau de Maria-Odila Dumeaux).
Un jorn, Estève tròba una pipa de bruga que li permet de realizar tot çò que desira. Dins las istòrias, vesèm plan sovent qu’aquò fonciona pas totjorn coma nos agradariá mas benlèu qu’aquí…
Vaquí la lectura de la novèla La pipa de bruga (del recuèlh Valentina e lo Garramiau de Maria-Odila Dumeaux).
Polcà, la canha, e Bertomieu, lo tesson, s’endevenon pas brica a la bòrria. Bertomieu comanda tot e Polcà tròba aquò insuportable ! Cossí va capitar de viure amassa fin finala ?
Vaquí la lectura de la novèla Polcà e Bertomieu (del recuèlh Valentina e lo Garramiau de Maria-Odila Dumeaux).
Dins ma classa, los escolans sabon pas totjorn quora utilizar en occitan « cal » (il faut) ou « qual » (qui). Vaquí una aficha que pòt servir d’ajuda-memòria.
Un long corredor escur travèrsa mon ostal. Per dintrar, sortir o anar ont que siá dins l’ostal, cal passar pel corredor. Mas dins lo corredor, dempuèi totjorn, se ten sarrat lo Garramiau. Ieu, l’ai pas jamai vist en fàcia, que se vòl pas far veire. Mas, mai d’un còp, ai sentir son buf glaçat quand, drolleta, passavi lo cap per la pòrta entredubèrta de la cosina, per assajar de veire lusir son uèlh dins l’escurina…
Vaquí la lectura de la novèla Valentina e lo Garramiau (Maria-Odila Dumeaux).
« Nosautres los dròlles de las carrièras, nos atacan e mai agem pas fach res de mal. E quand los òmes vestits de negre amassan un de nosautres, dispareis e s’ausís pas mai parlar d’el. Mai d’un de mos amics a disparegut. Nos mesfisam, mas lo guses son adreches… »
Qual èran aqueles misterioses personatges vestits de negre que raubavan los enfants a l’entorn de 1750 ?
Dins una traduccion de Sèrgi Carles, vaquí una lectura del roman de Gérard Hubert-Richou Los raubatòris de las Moscas (La razzia des mouches en francés) illustrat per Yann Couvin.
Foncionament novèl amb de còdis QR que podètz estampar e pegar en debuta de capítol : menan tot drech a cada enregistrament (clicatz per dobrir l’imatge).
