Un long corredor escur travèrsa mon ostal. Per dintrar, sortir o anar ont que siá dins l’ostal, cal passar pel corredor. Mas dins lo corredor, dempuèi totjorn, se ten sarrat lo Garramiau. Ieu, l’ai pas jamai vist en fàcia, que se vòl pas far veire. Mas, mai d’un còp, ai sentir son buf glaçat quand, drolleta, passavi lo cap per la pòrta entredubèrta de la cosina, per assajar de veire lusir son uèlh dins l’escurina…

Vaquí la lectura de la novèla Valentina e lo Garramiau (Maria-Odila Dumeaux).