Archius per la categoria literatura

Lilon pels d’aur

Aquel ser, per un còp, Lilon tornava de l’escòla tota sola. De costuma, èran un tropelet de dròlles e de dròllas sul camin. S’arrestèt jol pomièr del Costalon. Quilhada contra la camba de l’arbre, gaitava lo cèl entre las brancas. Ausiguèt lèu una pichon votz :
– Lilon, Lilon, demanda-me çò que voldràs e o te donarai, ieu.

Vaquí la lectura de la novèla Lilon pels d’aur (del recuèlh Valentina e lo Garramiau de Maria-Odila Dumeaux).

Valentina e lo Garramiau

Un long corredor escur travèrsa mon ostal. Per dintrar, sortir o anar ont que siá dins l’ostal, cal passar pel corredor. Mas dins lo corredor, dempuèi totjorn, se ten sarrat lo Garramiau. Ieu, l’ai pas jamai vist en fàcia, que se vòl pas far veire. Mas, mai d’un còp, ai sentir son buf glaçat quand, drolleta, passavi lo cap per la pòrta entredubèrta de la cosina, per assajar de veire lusir son uèlh dins l’escurina…

Vaquí la lectura de la novèla Valentina e lo Garramiau (Maria-Odila Dumeaux).